စီကာပတ္ကုံးေလ်ာက္မခဲ်႕ခင္ အေျဖကိုစၿပီး ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။ အဓိကေသာ့ခ်က္ကေတာ့ ကုိယ္ရရွိထားတာကို ႏွစ္သက္ လက္ခံႏုိင္ဖို႕ပါဘဲ။ အေျဖကရွင္းရွင္းေလးပါ။ အဲဒါကိုမ်ား ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက မေပ်ာ္ရႊင္ႏုိင္ၾကတာလဲမသိပါဘူး။
လြန္ခဲ့ေသာ အပတ္ တနဂၤေႏြေန႕က စကၤာပူႏုိင္ငံ ၀ိသုဒေက်ာင္းမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္တုိင္း ေမွာ္ဘီ ဖားေအာက္ရိပ္သာရဲ႕ ပဓါန နာယကဆရာေတာ္ ဦးကုမုဒ၏ တရားပြဲမွာ ဘာသာျပန္ ကပၸိယလုပ္ရင္း တရားနာ စကၤာပူႏုိင္ငံသား ေယာဂီတစ္ေယာက္နဲ႕ တရားပြဲအျပီး စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ တက္ႏုိင္သမွ် ေန႕လည္ ၂နာရီကစၿပီး ၅နာရီေလာက္အထိ ဆရာေတာ္ေဟာတရားကို ဘာသာျပန္ေပး၊ ေမးျမန္းတာေတြ ဘာသာျပန္ေပးအၿပီးမွာ ထုိေယာဂီက သူသိခ်င္တာေလးကို ဆရာေတာ္အား ေမးေလ်ာက္ခ်င္လို႕ ဘာသာျပန္ေပးရန္ အကူအညီထပ္ေတာင္းတာနဲ႕ ဆရာေတာ္ျပန္မၾကြခင္ အပူကပ္ခဲ့ရေသးတယ္။ သူ႕ၾကည့္ေတာ့ လူပုံစံက ခပ္ေအးေအး၊ အပူေသာက အရမ္းမရွိတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕၊ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကလည္း မသန္စြမ္း။ ေမးျမန္းခ်င္တာေတြၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း စပ္စုလုိစိတ္ရွိတာနဲ႕ မင္းၾကည့္္ရတာ သိပ္ၿပီး အပူေသာက မရွိသလုိ ေအးေအးေဆးေဆးပါလား၊ မင္းမ်က္ႏွာမွာလည္း စကၤာပူႏုိင္ငံကလူေတြမွာ အင္မတန္မွ ရွာရခက္တဲ့ အျပဳံးနဲ႕ ဘာေဆးေတြမ်ားသုံးလုိ႕လဲလို႕ ဟာသေႏွာၿပီး ေမးလုိက္ပါတယ္။
ထုိလူကဘဲ ေအးေဆးစြာ စိတ္ရွည္ရွည္ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္ေလာက္တုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္စရာလက္ေဆာင္ တစ္ခုရခဲ့ပါတယ္တဲ့။ အဲဒါကေတာ့ သူေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္စီးရင္း အမွတ္မထင္ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ ဒဏ္ရာရလုိက္တာပါဘဲ။ ျဖစ္စတုန္းကေတာ့ ေသြးသံေတြကိုၾကည့္ရင္း သူေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဓါတ္က်သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ စိတ္ထဲက ခ်က္ခ်င္းဘဲ အေျဖတစ္ခုထြက္လာတယ္။ သူဟာ ဒီဒုကၡေၾကာင့္ ဒီလုိပုံစံနဲ႕သာ ဘ၀တစ္ခုလုံး စိတ္ဓါတ္က်ေနမယ္ဆုိရင္ လူျဖစ္ရတာ ဘာမွ အဓိပၸါယ္ရွိမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာကို ေဆး႐ုံေရာက္ေရာက္ခ်င္း သံေ၀ဂရလုိက္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီလုိ စိတ္ဓါတ္က်ေနမည့္အစား ဘ၀တစ္ခုလုံးကို တန္ဖိုးရွိရွိ အသုံးခ်ဖို႕ သူ အဲဒီကတည္းကစၿပီး သံဓိဌာန္ ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္လို႕ ေျဖခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႕ သူဆက္ၿပီး ဘ၀မွာ လက္ခံေက်နပ္သြားဖုိ႕ဆုိတဲ့ အခ်က္ကိုဘဲ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ကုိယ္မွာရွိတာကုိ ရဲ႕ရဲ႕၀ံ့၀ံ့လက္ခံ ေက်နပ္ႏုိင္ဖို႕က ပိုၿပီး အေရးၾကီးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ေတာင္ ရန္ကုန္မွာေနစဥ္က လုိင္းကားစီးဖုိ႕ ကားေစာင့္ရတာကို အင္မတန္မွ စိတ္ပ်က္ခဲ့မိတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ စကၤာပူေရာက္လာေတာ့လည္း အဲဒီစိတ္ပ်က္မႈပုံစံက မေပ်ာက္ေသးဘူး။ ဒါေတာင္ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရး စနစ္အေကာင္းဆုံးလို႕ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ စံတင္ထားရတဲ့ႏုိင္ငံ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ္စီးမည့္ ကားအလာကိုေစာင့္ရင္း ထင္တာထက္ ပိုၾကာလာရင္ စိတ္တုိလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကြ်န္ေတာ္တုိ႕တစ္ေတြဟာ အဲဒီလုိ အေသးအမႊားကိစၥေလးေတြကအစ မိမိရဲ႕ အင္မတန္မွ စြမ္းအားရွိလွတဲ့ စိတ္ခြန္အားေတြကို ျဖဳန္းတီးတတ္ၾကတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ကားမလာရင္၊ ခ်စ္သူက ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္သလို လုိက္မလုပ္ရင္၊ လက္ေအာက္ငယ္သားက ကုိယ္ေျပာတာ နားမေထာင္ရင္၊ သားသမီးက ပုန္ကန္ရင္၊ ကုိယ္ေမြးတဲ့ ေမ်ာက္က ကုိယ့္ျပန္ေျခာက္ရင္… အျပဳသေဘာအစား အပ်က္စိတ္နဲ႕ ရင္ဆုိင္ၾကတာဟာ အမ်ားစုရဲ႕ အားနည္းခ်က္ပါဘဲ။ အဲဒီအခါ မိမိ စိတ္မလြတ္သြားဖုိ႕ အထူးသတိထားရန္ လုိပါတယ္။
အမ်ားစုေသာ လူေတြရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆုိတာဟာ ျပင္ပ ပစၥည္းကိရိယာေတြ အေပၚမွာသာ အဓိကမွီခုိ ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတုိ႕ရဲ႕ အတြင္းစိတ္မွာ ရွာေဖြၾကဖို႕ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေျပာတယ္။
“စကၤာပူမွာ အလုပ္ေလးတစ္ခုေလာက္ရၿပီး ပုိက္ဆံႏွစ္သိန္း သုံးသိန္းေလာက္ အိမ္ကို ေထာက္ပံ့ႏုိင္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ပါၿပီ။”
“ႏွစ္သက္ေသာ အလုပ္၊ ကား၊ အိမ္၊ ဖုန္း စတာေတြရွိရင္ ေပ်ာ္ပါၿပီ”
“ကုိယ္ၾကိဴက္ေသာ ခ်စ္သူက ျပန္ၿပီးႏွစ္သက္မယ္ဆုိရင္ ဒီတသက္ ေသေပ်ာ္ပါၿပီ”
အဲဒီလုိ အစရွိေသာ ဘယ္ေတာ့မွ လိုအင္မျပည့္ႏုိင္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ျဖည့္ဆည္းရင္းနဲ႕ လယ္လုပ္သားၾကီးလို ဘ၀အဆုံးသတ္ၾကရဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။ လယ္လုပ္သားၾကီးက သူ႕စိတ္ထဲမွာ သူ႕အလုပ္လုပ္တဲ့ လယ္ပုိင္ရွင္ဆီက လယ္ႏွစ္ကြက္ေလာက္သာ သူပုိင္ရင္ ေသေပ်ာ္ပါၿပီတဲ့။ တစ္ေန႕မွာ အသက္ၾကီးရင့္ၿပီျဖစ္တဲ့ အဲဒီလယ္လုပ္သားၾကီးကုိ လယ္ပုိင္ရွင္က ေခၚၿပီး ေဟာ့ဒီက ငုတ္တစ္ေခ်ာင္းယူသြားၿပီး ခင္ဗ်ား လုိခ်င္တဲ့ ေနရာေရာက္ရင္ အဲဒီငုတ္ကို စုိက္လုိက္ပါ။ အခုေနရာကစၿပီး စုိက္လုိက္တဲ့အထိကုိ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပုိင္ဆုိင္မႈ႕လုိ႕ သတ္မွတ္ေပးမယ္ဆုိၿပီး အဆုိပါငုတ္ကို ေပးလုိက္တယ္။ လယ္လုပ္သားၾကီးကလည္း အားရ၀မ္းသာစြာနဲ႕ အရင္က ရည္ရြယ္ထားေသာ လယ္ႏွစ္ကြက္မက အစြမ္းကုန္ ေျပးၿပီး ငုတ္စုိက္ဖို႕ ၾကိဳးစားပါတယ္။ တစ္ခုေသာ ေနရာေရာက္ရင္ ေနာက္ျပန္ၾကည့္လုိက္ နဲေသးတယ္ဆုိၿပီး ဆက္ေျပး၊ ျပန္ၾကည့္ အားမရေသး၊ ဆက္ေျပး၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေသပြဲ၀င္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒီလယ္လုပ္သားၾကီးလုိ အျဖစ္မၾကံဳရေစဖုိ႕ ဘ၀မွာ မိမိမွန္းထားတဲ့ လယ္ကြက္ေရာက္ရင္ ျမန္ျမန္ငုတ္စုိက္ႏိုင္ဖုိ႕ လုိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လူပ်င္းတုိ႕ရဲ႕ စြန္႕စားမႈမပါ ဗလာသက္သက္ စားလုိက္ အိပ္လုိက္ စိတ္ပ်က္စရာ အားထုတ္မႈကို မဆုိလုိပါဘူး။
ေပ်ာ္ရြင္မႈဆုိတာကို ပတ္၀န္းက်င္ ျပင္ကေတြက မဖန္တီးႏုိင္ပါ။ မိမိအတြင္းစိတ္ကသာလွ်င္ ဖန္တီးႏုိင္တယ္ ဆုိတာကို သိဖုိ႕ လုိပါတယ္။ ဘယ္သူမျပဳမိမိအမႈ႕၊ မိမိကုိယ္တုိင္ မိမိလုပ္သမွ်ကို လက္ခံ ေက်နပ္ႏုိင္ဖို႕ အထူးအေရးၾကီးပါတယ္။ ေပ်ာ္ရြင္မႈဟာ ခဲ်ထိုး၊ ထီထိုးလုိက္လို႕ ကံေကာင္းၿပီး ေပါက္ကိန္းၾကံဳသလို မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိကုိယ္တုိင္က အင္တုိက္ အားတုိက္ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား ဖန္တီးယူရမွာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုိဖန္တီးယူႏုိင္ဖုိ႕ကလည္း လူတုိင္းရဲ႕ တာ၀န္ျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံအစအားထုတ္ရမွာက မိမိရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ အေျခခံကို အျပဳသေဘာေဆာင္ႏုိင္ေအာင္ အရင္ၾကိဳးစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေတြ႕ၾကံဳ ထိေတြ ဆက္ဆံသမွ် အျပဳသေဘာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။
လူအမ်ားစုဟာ ေန႕တုိင္း ေန႕တုိင္း ဟုတ္တာေရာ မဟုတ္တာေတြေရာ စုေပါင္းၿပီး အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ အဓိကအေရးၾကီးဆုံးက ဘယ္ဟာက ပုိၿပီး အရင္လုပ္သင့္သလဲ ဆုိတဲ့ နံပါတ္အစဥ္တပ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္သြားဖုိ႕လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေန႕စဥ္ျပဳလုပ္သြားရင္ မိမိရဲ႕ အားသာခ်က္ အားနည္းခ်က္ေတြကို ျပင္ဆင္သြားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေန႕စဥ္ကတဆင့္ လစဥ္ ထုိမွ ႏွစ္စဥ္ ဦးတည္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္သြားၿပီး မိမိကုိယ္ကို မလိမ္တမ္း ၾကိဳးပမ္းဖုိ႕လိုပါတယ္။ စနစ္တက် ေလ့က်င့္သြားမယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႕ရဲ႕ ဘ၀မွာ ထားသင့္တဲ့ တန္ဖိုးအရွိဆုံး ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရရွိႏုိင္ၾကပါလိမ့္မယ္။
လြန္ခဲ့ေသာ အပတ္ တနဂၤေႏြေန႕က စကၤာပူႏုိင္ငံ ၀ိသုဒေက်ာင္းမွာ ျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္တုိင္း ေမွာ္ဘီ ဖားေအာက္ရိပ္သာရဲ႕ ပဓါန နာယကဆရာေတာ္ ဦးကုမုဒ၏ တရားပြဲမွာ ဘာသာျပန္ ကပၸိယလုပ္ရင္း တရားနာ စကၤာပူႏုိင္ငံသား ေယာဂီတစ္ေယာက္နဲ႕ တရားပြဲအျပီး စကားေျပာျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ တက္ႏုိင္သမွ် ေန႕လည္ ၂နာရီကစၿပီး ၅နာရီေလာက္အထိ ဆရာေတာ္ေဟာတရားကို ဘာသာျပန္ေပး၊ ေမးျမန္းတာေတြ ဘာသာျပန္ေပးအၿပီးမွာ ထုိေယာဂီက သူသိခ်င္တာေလးကို ဆရာေတာ္အား ေမးေလ်ာက္ခ်င္လို႕ ဘာသာျပန္ေပးရန္ အကူအညီထပ္ေတာင္းတာနဲ႕ ဆရာေတာ္ျပန္မၾကြခင္ အပူကပ္ခဲ့ရေသးတယ္။ သူ႕ၾကည့္ေတာ့ လူပုံစံက ခပ္ေအးေအး၊ အပူေသာက အရမ္းမရွိတဲ့မ်က္ႏွာနဲ႕၊ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ကလည္း မသန္စြမ္း။ ေမးျမန္းခ်င္တာေတြၿပီးေတာ့ ကြ်န္ေတာ္လည္း စပ္စုလုိစိတ္ရွိတာနဲ႕ မင္းၾကည့္္ရတာ သိပ္ၿပီး အပူေသာက မရွိသလုိ ေအးေအးေဆးေဆးပါလား၊ မင္းမ်က္ႏွာမွာလည္း စကၤာပူႏုိင္ငံကလူေတြမွာ အင္မတန္မွ ရွာရခက္တဲ့ အျပဳံးနဲ႕ ဘာေဆးေတြမ်ားသုံးလုိ႕လဲလို႕ ဟာသေႏွာၿပီး ေမးလုိက္ပါတယ္။
ထုိလူကဘဲ ေအးေဆးစြာ စိတ္ရွည္ရွည္ ျပန္ေျဖခဲ့ပါတယ္။ သူဟာ အသက္ ၂၀ ၀န္းက်င္ေလာက္တုန္းက ေပ်ာ္ရႊင္စရာလက္ေဆာင္ တစ္ခုရခဲ့ပါတယ္တဲ့။ အဲဒါကေတာ့ သူေမာ္ေတာ္ဆုိင္ကယ္စီးရင္း အမွတ္မထင္ ေျခေထာက္တစ္ဖက္ ဒဏ္ရာရလုိက္တာပါဘဲ။ ျဖစ္စတုန္းကေတာ့ ေသြးသံေတြကိုၾကည့္ရင္း သူေတာ္ေတာ္ေလး စိတ္ဓါတ္က်သြားတယ္။ ဒါနဲ႕ စိတ္ထဲက ခ်က္ခ်င္းဘဲ အေျဖတစ္ခုထြက္လာတယ္။ သူဟာ ဒီဒုကၡေၾကာင့္ ဒီလုိပုံစံနဲ႕သာ ဘ၀တစ္ခုလုံး စိတ္ဓါတ္က်ေနမယ္ဆုိရင္ လူျဖစ္ရတာ ဘာမွ အဓိပၸါယ္ရွိမွာမဟုတ္ဘူးဆုိတာကို ေဆး႐ုံေရာက္ေရာက္ခ်င္း သံေ၀ဂရလုိက္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အဲဒီလုိ စိတ္ဓါတ္က်ေနမည့္အစား ဘ၀တစ္ခုလုံးကို တန္ဖိုးရွိရွိ အသုံးခ်ဖို႕ သူ အဲဒီကတည္းကစၿပီး သံဓိဌာန္ ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္လို႕ ေျဖခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အေကာင္းျမင္စိတ္နဲ႕ သူဆက္ၿပီး ဘ၀မွာ လက္ခံေက်နပ္သြားဖုိ႕ဆုိတဲ့ အခ်က္ကိုဘဲ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ကုိယ္မွာရွိတာကုိ ရဲ႕ရဲ႕၀ံ့၀ံ့လက္ခံ ေက်နပ္ႏုိင္ဖို႕က ပိုၿပီး အေရးၾကီးပါတယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ကိုယ္တုိင္ေတာင္ ရန္ကုန္မွာေနစဥ္က လုိင္းကားစီးဖုိ႕ ကားေစာင့္ရတာကို အင္မတန္မွ စိတ္ပ်က္ခဲ့မိတယ္။ ဒီလုိနဲ႕ စကၤာပူေရာက္လာေတာ့လည္း အဲဒီစိတ္ပ်က္မႈပုံစံက မေပ်ာက္ေသးဘူး။ ဒါေတာင္ သယ္ယူပို႕ေဆာင္ေရး စနစ္အေကာင္းဆုံးလို႕ အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ စံတင္ထားရတဲ့ႏုိင္ငံ။ တစ္ခါတစ္ေလ ကုိယ္စီးမည့္ ကားအလာကိုေစာင့္ရင္း ထင္တာထက္ ပိုၾကာလာရင္ စိတ္တုိလာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ကြ်န္ေတာ္တုိ႕တစ္ေတြဟာ အဲဒီလုိ အေသးအမႊားကိစၥေလးေတြကအစ မိမိရဲ႕ အင္မတန္မွ စြမ္းအားရွိလွတဲ့ စိတ္ခြန္အားေတြကို ျဖဳန္းတီးတတ္ၾကတယ္။ သတ္မွတ္ထားတဲ့အခ်ိန္ ကားမလာရင္၊ ခ်စ္သူက ကုိယ္ျဖစ္ခ်င္သလို လုိက္မလုပ္ရင္၊ လက္ေအာက္ငယ္သားက ကုိယ္ေျပာတာ နားမေထာင္ရင္၊ သားသမီးက ပုန္ကန္ရင္၊ ကုိယ္ေမြးတဲ့ ေမ်ာက္က ကုိယ့္ျပန္ေျခာက္ရင္… အျပဳသေဘာအစား အပ်က္စိတ္နဲ႕ ရင္ဆုိင္ၾကတာဟာ အမ်ားစုရဲ႕ အားနည္းခ်က္ပါဘဲ။ အဲဒီအခါ မိမိ စိတ္မလြတ္သြားဖုိ႕ အထူးသတိထားရန္ လုိပါတယ္။
အမ်ားစုေသာ လူေတြရဲ႕ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဆုိတာဟာ ျပင္ပ ပစၥည္းကိရိယာေတြ အေပၚမွာသာ အဓိကမွီခုိ ေနၾကတာျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတုိ႕ရဲ႕ အတြင္းစိတ္မွာ ရွာေဖြၾကဖို႕ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကတယ္။ တခ်ဳိ႕ကေျပာတယ္။
“စကၤာပူမွာ အလုပ္ေလးတစ္ခုေလာက္ရၿပီး ပုိက္ဆံႏွစ္သိန္း သုံးသိန္းေလာက္ အိမ္ကို ေထာက္ပံ့ႏုိင္ရင္ ေတာ္ေတာ္ေပ်ာ္ပါၿပီ။”
“ႏွစ္သက္ေသာ အလုပ္၊ ကား၊ အိမ္၊ ဖုန္း စတာေတြရွိရင္ ေပ်ာ္ပါၿပီ”
“ကုိယ္ၾကိဴက္ေသာ ခ်စ္သူက ျပန္ၿပီးႏွစ္သက္မယ္ဆုိရင္ ဒီတသက္ ေသေပ်ာ္ပါၿပီ”
အဲဒီလုိ အစရွိေသာ ဘယ္ေတာ့မွ လိုအင္မျပည့္ႏုိင္တဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ျဖည့္ဆည္းရင္းနဲ႕ လယ္လုပ္သားၾကီးလို ဘ၀အဆုံးသတ္ၾကရဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။ လယ္လုပ္သားၾကီးက သူ႕စိတ္ထဲမွာ သူ႕အလုပ္လုပ္တဲ့ လယ္ပုိင္ရွင္ဆီက လယ္ႏွစ္ကြက္ေလာက္သာ သူပုိင္ရင္ ေသေပ်ာ္ပါၿပီတဲ့။ တစ္ေန႕မွာ အသက္ၾကီးရင့္ၿပီျဖစ္တဲ့ အဲဒီလယ္လုပ္သားၾကီးကုိ လယ္ပုိင္ရွင္က ေခၚၿပီး ေဟာ့ဒီက ငုတ္တစ္ေခ်ာင္းယူသြားၿပီး ခင္ဗ်ား လုိခ်င္တဲ့ ေနရာေရာက္ရင္ အဲဒီငုတ္ကို စုိက္လုိက္ပါ။ အခုေနရာကစၿပီး စုိက္လုိက္တဲ့အထိကုိ ခင္ဗ်ားရဲ႕ ပုိင္ဆုိင္မႈ႕လုိ႕ သတ္မွတ္ေပးမယ္ဆုိၿပီး အဆုိပါငုတ္ကို ေပးလုိက္တယ္။ လယ္လုပ္သားၾကီးကလည္း အားရ၀မ္းသာစြာနဲ႕ အရင္က ရည္ရြယ္ထားေသာ လယ္ႏွစ္ကြက္မက အစြမ္းကုန္ ေျပးၿပီး ငုတ္စုိက္ဖို႕ ၾကိဳးစားပါတယ္။ တစ္ခုေသာ ေနရာေရာက္ရင္ ေနာက္ျပန္ၾကည့္လုိက္ နဲေသးတယ္ဆုိၿပီး ဆက္ေျပး၊ ျပန္ၾကည့္ အားမရေသး၊ ဆက္ေျပး၊ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ေသပြဲ၀င္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲ့ဒီလယ္လုပ္သားၾကီးလုိ အျဖစ္မၾကံဳရေစဖုိ႕ ဘ၀မွာ မိမိမွန္းထားတဲ့ လယ္ကြက္ေရာက္ရင္ ျမန္ျမန္ငုတ္စုိက္ႏိုင္ဖုိ႕ လုိပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ လူပ်င္းတုိ႕ရဲ႕ စြန္႕စားမႈမပါ ဗလာသက္သက္ စားလုိက္ အိပ္လုိက္ စိတ္ပ်က္စရာ အားထုတ္မႈကို မဆုိလုိပါဘူး။
ေပ်ာ္ရြင္မႈဆုိတာကို ပတ္၀န္းက်င္ ျပင္ကေတြက မဖန္တီးႏုိင္ပါ။ မိမိအတြင္းစိတ္ကသာလွ်င္ ဖန္တီးႏုိင္တယ္ ဆုိတာကို သိဖုိ႕ လုိပါတယ္။ ဘယ္သူမျပဳမိမိအမႈ႕၊ မိမိကုိယ္တုိင္ မိမိလုပ္သမွ်ကို လက္ခံ ေက်နပ္ႏုိင္ဖို႕ အထူးအေရးၾကီးပါတယ္။ ေပ်ာ္ရြင္မႈဟာ ခဲ်ထိုး၊ ထီထိုးလုိက္လို႕ ကံေကာင္းၿပီး ေပါက္ကိန္းၾကံဳသလို မဟုတ္ပါဘူး။ မိမိကုိယ္တုိင္က အင္တုိက္ အားတုိက္ ၾကိဳးၾကိဳးစားစား ဖန္တီးယူရမွာျဖစ္တယ္။ အဲဒီလုိဖန္တီးယူႏုိင္ဖုိ႕ကလည္း လူတုိင္းရဲ႕ တာ၀န္ျဖစ္ပါတယ္။ အေျခခံအစအားထုတ္ရမွာက မိမိရဲ႕ စိတ္ဓါတ္ အေျခခံကို အျပဳသေဘာေဆာင္ႏုိင္ေအာင္ အရင္ၾကိဳးစားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ ေတြ႕ၾကံဳ ထိေတြ ဆက္ဆံသမွ် အျပဳသေဘာျဖင့္ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ဖို႕ျဖစ္ပါတယ္။
လူအမ်ားစုဟာ ေန႕တုိင္း ေန႕တုိင္း ဟုတ္တာေရာ မဟုတ္တာေတြေရာ စုေပါင္းၿပီး အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနတတ္ၾကပါတယ္။ အဓိကအေရးၾကီးဆုံးက ဘယ္ဟာက ပုိၿပီး အရင္လုပ္သင့္သလဲ ဆုိတဲ့ နံပါတ္အစဥ္တပ္ၿပီး လုပ္ေဆာင္သြားဖုိ႕လုိပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေန႕စဥ္ျပဳလုပ္သြားရင္ မိမိရဲ႕ အားသာခ်က္ အားနည္းခ်က္ေတြကို ျပင္ဆင္သြားရမွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလုိ ေန႕စဥ္ကတဆင့္ လစဥ္ ထုိမွ ႏွစ္စဥ္ ဦးတည္ခ်က္ေတြ ခ်မွတ္သြားၿပီး မိမိကုိယ္ကို မလိမ္တမ္း ၾကိဳးပမ္းဖုိ႕လိုပါတယ္။ စနစ္တက် ေလ့က်င့္သြားမယ္ဆုိရင္ မိမိတုိ႕ရဲ႕ ဘ၀မွာ ထားသင့္တဲ့ တန္ဖိုးအရွိဆုံး ေပ်ာ္ရႊင္မႈကို ရရွိႏုိင္ၾကပါလိမ့္မယ္။
လူတုိင္း လူတုိင္း မိမိကုိယ္ကို မိမိ ေကာင္းခ်ီးေပးႏုိင္ၾကပါေစ။
